Bohaterowie, klimat i fabuła są jak najbardziej na dobrym poziomie. Nie jestem pewien co tu się wydarzyło jeśli chodzi o odbiór tego filmu. Ludzie oceniają podświadomie na podstawie reputacji jaką film ma (sukcesu nie osiągnął)?

Myślę, że winę tutaj ponosi to jak dzisiejsi widzowie wyobrażają sobie horror. Film nie udaje "found fiutadż" nie bazuje na żałosnych "dżump skerach" nie ma idiotycznych bohaterów z tego typu filmów - ludzie zachowują się jak ludzie. Nie wiem jak można dawać ósemki filmom typu paranormal activity 7 gdzie jakaś tępa rodzina wie, że ma w domu agresywnego demona i zamiast spylać postanawia zostać i kręcić amatorski film dokumentalny. A jednocześnie dawać czwórkę filmowi takiemu jak mgła.

Myślę, że odmóżdżające "nowoczesne" horrory troszkę widzów odmóżdżają a jednocześnie znieczulają na pewne kluczowe elementy (fabuła, atmosfera) a uczą skupiać się na tanich sztuczkach jak wyszczerzony ryj demona pojawiający się nagle na ekranie niczym w prankowych filmikach które ludzie sobie wysyłają na fejsbuku.

Kiedy Egzorcysta trafił do kin w latach 70tych ludzie mdleli z wrażenia na seansie. Kiedy wrócił do kin wiele lat później (20-30? nie pamiętam daty) z reputacją najstraszniejszego filmu w historii widzowie go wyśmiali. Dosłownie. Rechotali na seansach.

Bo egzorcysta to nie jest film w nowym stylu czyli "nic się nie dzieje nic sie nie dzieje UGABUGA!!!!!!!!!!!!! nic się nie dzieje nic się nie dzieje UGABUGA!!!!!!!!!!! i oczywiście ostatnia scena to też ostatnie ugabuga przed napisami końcowymi.

W egzorcyście cała groza tkwi w tym, że zwykły człowiek znajduje się w niezwykłej sytuacji nikt nie może mu pomóc a on też nie może pomóc komuś najważniejszemu dla siebie komu dzieje się krzywda (w tym momencie mówię o mamie opętanej). Kto z nas w jej sytuacji nie byłby przerażony i załamany? Ale nie było zbyt wielu ugabuga, była za to atmosfera rozpaczy i bezsilności która nie przeraża kogoś kto nie myśli co ogląda.

Rozpisałem się o egzorcyście bardziej niż o mgle, ale myślę, że ten sam syndrom mamy tutaj. Dramatyczna sytuacja, bezsilni ludzie (w odróżnieniu od wielu "fałndfiutadżów" i slaszerów nie mogą po prostu wsiąść do auta i wyjechać - w tym m.in. problem) i obserwujemy jak w takiej sytuacji okazuje się jacy naprawdę są ludzie. Ten film to cenna lekcja o nas samych. Dopóki życie toczy się normalnie wszyscy są dla siebie mili albo mają komfort by miłych udawać. W sytuacji grozy gdzie świat wywraca się do góry nogami a każda chwila może być twoją ostatnią ludzie mogą okazać się większymi potworami i większym zagrożeniem od samych potworów.

Ludzie którzy rozumieją takie niuanse filmu pewnie są zadowoleni z seansu. Ludzie którzy nie są przyzwyczajeni by używać mózgów w trakcie oglądania pewnie się nudzili....